ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ...

Νοσοκομείο Χατζηκώστα Ιωαννίνων...

Σ' ένα δωμάτιο της χειρουργικής κλινικής, στο διπλανό κρεβάτι ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΙΚΟΣ...

Μόλις  γύρισε απ' το χειρουργείο και ο σωματικός του πόνος είναι μεγάλος...

Δίπλα του, στο πλευρό του η γυναίκα του, η γλυκομίλητη ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΙΚΑ, προσπαθεί

να του απαλύνει τον πόνο..."Κάνε υπομονή καρδιά μου...Το ξέρω πονάς, απο χειρουργείο βγήκες,
θα περάσει..." Το χέρι της στο κεφάλι του, σα να προσπαθει να πάρει μακριά τον πόνο που

ταλαιπωρεί τον άνθρωπό της...

Μετά από λίγο και μη αντέχοντας, Η ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΙKΑ λυποθυμά...

Η επέμβαση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού είναι άμεση...

Μόνο που δεν μπορεί να μείνει μαζί του το βράδυ...Πρέπει να ανακτήσει δυνάμεις, να ξεκουραστεί...
Τον καληνυχτίζει με χάδι και φιλί, αφού έχει κανονίσει την "αντικαταστατριά" της...

Την επομένη μέρα πρωί-πρωί είναι μαζί του, δίπλα του..."Καλημέρα κορίτσι μου, πως είσαι;" της λέει...

"Καλα μάτια μου, εσύ πως ξημέρωσες;"  αποκρίνεται εκείνη...

Η αγάπη και η αφωσίωση του ενός προς τον άλλον ήταν κάτι από περισσότερο φανερή...

Στις λιγοστές συζητήσεις που έκανα μαζί τους, ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον...

Όταν αναφέρονταν στα παιδιά και τα εγγόνια τους, τα μάτια τους έλαμπαν...

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΙΚΟΣ και η ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΙΚΑ είναι κοντά στα ογδόντα...

Κι όμως νομίζεις πως γνωρίστηκαν κι αγαπήθηκαν μόλις χτες...

Η αγάπη μεταξύ τους είναι τόσο μεγάλη, τόσο δυνατή, τόσο αληθινή...

Οι λέξεις του ενός προς τον άλλον...κορίτσι μου...καρδιά μου...μάτια μου...

Τα τρία τους φιλιά,,,πατήρ υιός και άγιο πνευμα, οπως έλεγαν...και έδιναν μεταξύ τους γιά καλημέρα και καληνύχτα...

Η ιστορία είναι αληθινή, όπως και τα μικρά ονόματα των "πρωταγωνιστων"...

Την πρώτη μέρα που ήρθα σε επαφή μαζί τους, βρισκόμενος στο διπλανό κρεβάτι του πόνου, 

η συγκίνηση μου ήταν τόσο μεγάλη, που δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου...

Το αμέσως επόμενο διάστημα που μίλησα μαζί τους, κατάλαβα περισσότερα γιά τους δυό 

θαυμάσιους αυτούς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΓΟΝΕΙΣ, ΠΑΠΟΥΔΕΣ,,,ΕΛΛΗΝΕΣ!!!

Ηταν προσωπικά για μένα η επαφή μαζί τους ένα μεγάλο μάθημα ζωής...
ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΙΚΑ και ΚΥΡΙΕ ΝΙΚΟ,

Να σας έχει ο θεός πάντα καλά!!!

Σας ευχαριστώ...